Ακτινίδιο

«Χρόνος απουσίας και μετράω ως το δέκα για να φανείς. "Έρχομαι", γράφεις. Βάζω τη μουσική που μας άρεσε από παλιά. Το τραπέζι, της χαράς το λες, έχει γεύσεις με φρούτα του Οκτώβρη. Όπως τότε που πρωτοσυναντηθήκαμε. Ένα κύμα άγχους που με διαπερνά απ´ το πρωί, καταλαγιάζει με μια κουταλιά μαρμελάδας ακτινίδιο, δώρο φίλης για ειδικές περιστάσεις, την ώρα ακριβώς που ακούω τα βήματά σου στην πόρτα.»