Κεράσι

«Καμιά αμφιβολία δε διέτρεχε το πρόσωπο της μητέρας. Ήρεμη όπως η αυγή, άπλωνε στο ψωμί μας τη σπιτική μαρμελάδα με γεύση κεράσι που μοσχοβολούσε φροντίδα. Τα πιάτα μας, μικροί πίνακες φτιαγμένοι από κόκκινες δαχτυλιές, άλλοτε σε σχήμα καρδιάς κι άλλοτε ακανόνιστοι μικροί κύκλοι σαν δορυφόροι γύρω απ’ τη φέτα. Όταν τρώγαμε πια και την τελευταία μπουκιά, ήταν η γεύση της αγάπης που έμενε στον ουρανίσκο, ώρα μετά.»